Dinsdag 1 maart, 06.30 uur. we’re going to Ibiza! Het blijft een onwerkelijk idee, straks zijn we gewoon op een eiland waar we bijna niemand kennen, wonen we in een huis wat ik nog nooit heb gezien en beginnen we weer vanaf 0 met het opbouwen van ons leven. Toch voelt het alsof we ‘gewoon’ op vakantie gaan. Alleen onze bagage verraadt dat dit niet zo is, 60 kilo aan kleren, schoenen, speelgoed en mooie en dierbare cadeaus die we nog hebben gekregen.
Want wat een mooi weekend hebben we gehad zeg. Het surprise feest bij Jos en Gerrie thuis! Wij kwamen niets vermoedend aan om nog even gezellig een hapje te eten bij mijn schoonouders. Althans ik vermoede niks, Dennis was iets scherper en had bij het binnenrijden van de straat al een vermoedde dat er iets gaande was. Achter de gordijnen met Spaanse vlag stonden vrienden en familie verstopt! En al een tijdje begrepen we later (sorry voor het lange wachten, Nora sliep nog zo lekker). Heel erg bedankt Gerrie en Jos voor de organisatie en Mark en Kim voor het mooie fotoboek!
Ook de tour op zondag langs een aantal vrienden was fijn, nog even een laatste knuffel. De laatste twee dagen in Nederland hebben we in Zeeland doorgebracht bij mijn ouders, erg gezellig.
Grand depart
Met al die mooie herinneringen en gekregen cadeaus stonden we op dinsdagochtend op het vliegveld in Eindhoven. Eenmaal daar aangekomen, helemaal klaar voor ons avontuur, bleek het vliegtuig 1,5 uur vertraagd. Gelukkig ging de vlucht snel en voor we het wisten stonden we op Ibiza.
Eenmal op Ibiza
De eerste uitdaging, hoe krijg je 60 kilo aan bagage in een Fiat Panda gepropt? Met een beetje duwen en proppen is het gelukt, achterklep dicht en gaan.
Dan het huis, ik kende alleen de foto’s, maar gelukkig is het in het echt nog beter! De eigenaren zijn twee hele vriendelijke Ibicenco’s, die heel blij zijn dat wij in hun huis wonen. Voor de geïnteresseerden volgt er later nog een update over het huis met foto’s. Nog heel even geduld dan kunnen we het nog een beetje gezellig maken.
No es Mañana
Alles gaat op Ibiza op zijn Spaans, geen haast alles op zijn tijd. Nou niet als je een Nederlander vraagt om je inboedel af te leveren. Nog geen 15 minuten na aankomst stond de vrachtwagen op de stoep. Met een uurtje was de wagen leeg en stond ons huis bomvol met dozen, bedden en een bank. De eigenaren stonden wel even te kijken van de hoeveelheid zooi die we meenamen. Tja, Nora heeft veel speelgoed 😉
En nu 48 uur later, zijn de meeste dozen uitgepakt, heeft Nora een heerlijk kamertje en slapen wij vanavond gewoon in ons eigen bed. En heel, heel langzaam aan beginnen we onze draai te vinden. Nora roept zodra ze uit bed is ‘buite pelen’, ‘buite pele’. Ze schept de hele dag steentjes, plukt bloemetjes of helpt mee met sjouwen van hout of boodschappen. Ook wij spelen bijna de hele dag buiten, want het weer zit zo mee! Volop zon met strak blauwe luchten. En het huis begint al een beetje als thuis te voelen. We kunnen niet wachten om het te delen met jullie!
Hasta luego
Hoi Ibizagangers,
Fijn dat jullie t afscheidsfeestje leuk vonden, we hebben er dan ook hard aan gewerkt om t geheim te houden voor jullie. Ook fijn, dat jullie aardige verhuurders hebben getroffen, die voor jullie klaarstaat als dat nodig is, en ondanks de spraakbarriere, toch hun best doen om alles te begrijpen. Heerlijk dat Noortje zo lekker wil buitenspelen, als we in mei naar jullie toe komen zal ze, en jullie ook natuurlijk, al een lekker kleurtje hebben.
Hoorde (van Dennis via telefoontje) dat t huis ook al aardig is ingericht en dat jullie al “het Zwitserleven” gevoel hebben in Ibiza. Toppie,hopelijk blijft dat zo. Leuke blog.
Grts en tot horens,schrijfs,of diens. Xxx
Niet alleen kim en ik vooral sandra is de gene die t mooie foto boek gemaakt heeft. Mooi dat jullie je al een beetje thuis gaan voelen. Gr je broetje